Sztuka zapomnienia (recenzja)
Mam długą listę książek, które chcę przeczytać. Jedną z nich była „Sztuka zapomnienia”. Wczoraj udało mi się ją skończyć, a dziś przychodzę do Was z recenzją.
Clarissa Francesca Rollos po kilku latach wraca do Atlanty. Tu mieszka jej siostra, matka oraz najlepsza przyjaciółka. Bohaterka po tragedii jaka ją spotkała, chce wreszcie zacząć żyć. Jednak kolejne problemy podcinają jej skrzydła. Do tego Clarissa cierpi na amnezję i wielu wydarzeń i ludzi z przeszłości nie pamięta. Nie wie kim był dla niej Maior Prein, przystojny mężczyzna, który pewnego dnia zjawia się w jej domu rodzinnym.
Czy Clarissa ułoży sobie życie w Atlancie? Co ją jeszcze spotka? Czy odzyska wszystkie wspomnienia?
„Sztuka zapomnienia” to książka, która pokazuje jak dramatyczne wydarzenie może wpłynąć na nasze życie i psychikę. Clarissa od czasu tragedii zmaga się z zanikami pamięci i atakami paniki. Niestety prawie nikt nie pomaga jej przejść przez trudne chwile. Jej matka jest samolubna i pozbawiona uczuć, siostra też głównie skupia się na sobie. Rodzina jej nie wspiera i nie rozumie. Jedynym oparciem jest dla niej przyjaciółka.
Mnie temat amnezji przedstawiony w powieści, zaciekawił i poruszył. Nie chciałabym przeżywać tego, co bohaterka. Irytowało mnie, że jej bliscy i przyjaciele ukrywali przed Clarissą fakty z przeszłości, co podobno robili dla jej dobra. Bali się o jej zdrowie i psychikę. Bardzo chciałam, żeby bohaterka zapełniła luki w swojej pamięci.
W tej książce znajdziemy wiele tajemnic, intryg, nieporozumień, ale też gorące uczucia, które wkradają się w życie Clarissy. Przyjaźń, miłość, pożądanie. Czy bohaterka się w tym wszystkim nie pogubi? Czy odnajdzie siebie?
Czasami bardzo chcemy przypomnieć sobie coś z naszej przeszłości. Innym razem mamy ochotę, nie pamiętać pewnych wydarzeń.
„Sztuka zapomnienia” to powieść pełna trudnych wydarzeń i emocji. Ludzka pamięć jest czymś niesamowitym. Pielęgnujmy dobre wspomnienia, ale przede wszystkim żyjmy tu i teraz.
Polecam serdecznie 📚📚.
Wydawnictwo: WasPos
